မီးပြိဳင့္ေတြက
အနီလႈိင္းေတြနဲ႔
လႊင့္ထုတ္ပစ္ခတ္ၾကတယ္။
လူမုိက္လုိလုိ
ေစာင္းေနတဲ့ ဓာတ္တုိင္အုိႀကီးက
ကြၽန္ေတာ္ကုိ ဝင္တုိက္ျပန္ရဲ႕
ထင္းရူးပင္ႀကီးက
ရွည္လ်ားခြၽန္ျမတဲ့ သစ္ရြက္ေတြ ေကြကုပ္
ကြၽန္ေတာ္ကုိ ေလနဲ႔ လုိက္မႈတ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္
ကုိယ္နဲ႔မေတာ္တဲ့ ဖိနပ္ကုိစီးၿပီး
လမ္းအႀကီးႀကီးမွာ ေလွ်ာက္မိေနခ်ိန္ေပါ႔။
တုိက္တာေတြ ေဖာင္းကားေပ်ာ့အိ
ဓာတ္ေပါင္းဖုိေတြလည္း
မီးခုိးေငြ႕ေတြပိၿပီး ေကြၫြတ္ေခြယုိင္က်
ေျမႀကီးထဲက
မုိးၿခိမ္းသံ တရွဲရွဲၾကားရတယ္။
တကယ္.ကုိေၾကာက္စရာပါအေမ
အဲဒီညက
အိမ္မက္ နည္းနည္း ရွည္သြားတယ္။
တာရာမင္းေဝ
No comments:
Post a Comment