Sunday 17 March 2013
ေအးစက္စက္မီးလွ်ံ
မရြာျဖစ္ေသးတဲ့ မုိးေရေတြ
ေလးလံေနတဲ့ ငါ႔ေကာင္းကင္
တိမ္တုိက္ေတြ အထပ္ထပ္။
ငါ႔ရဲ႕ အခံြသက္သက္မီးအိမ္မွာ
ထြန္းညိႇမဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္
မင္းမျဖစ္ေသးေလသမွ်
အထီးက်န္ ဆန္ေနရဦးမယ္။
... ... ဆန္းၾကယ္စြာ
(ဒါမွမဟုတ္)ရုိးစင္းစြာ
မင္း သိလာပါလိမ့္မယ္။
ငါ႔ရင္ျပင္တစ္ခြင္လံုး
မၿငိႇမ္းရက္ခဲ့တဲ မီးေတြ
ျမင္ရင္ေတာင္ ငဲ့ညႇာမေနပါနဲ႔
ေလာင္ကြၽမ္းျခင္း မင္းအတြက္မုိ႔
ၿငိမ္းေအးမႈလုိ႔ ငါမွတ္ယူပါ႔မယ္။
မင္းမ်က္ဝန္းရဲ႕ ျမႇားတစ္စင္း
ငါ႔စိတ္ကုိ ညိႇဳ႕ငင္
စကားလံုးေတြ
ငါ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကုိ တံခါးေခါက္ေနၿပီ။
ရုိးေျဖာင့္တဲ့ ျမစ္တစ္စင္းပမာ
တည္ၿငိမ္လြတ္လပ္စြာ
စီးဆင္းလာခဲ့သမွ်
ငါ ၿမိဳသိပ္ခဲ့ရတာေတြ
မင္းကုိေႏြးေထြးေစႏုိင္ပါမလား.....။
ငါခံစားရသမွ်
မင္းခံစားႏုိင္မယ္ဆုိရင္
ဒီေလာက္ထိ ေျခာက္ေသြ႕ေနမယ္ မထင္ဘူး
ငါ႔ရဲ႕ နက္႐ႈိင္းမႈကုိ
မင္း နားမလည္ႏုိင္ေသးေလေတာ့
မင္းရဲ႕ မီးလွ်ံက ေအးစက္စက္။ ။
တင္မင္းထက္
Labels:
ကဗ်ာ,
တင္မင္းထက္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment